Świątynie znajdują się w miejscowości Abu Simbel w okręgu Muhafazah w południowym Egipcie.

Miejscowość ta położona była niegdyś nad Nilem, teraz nad Jeziorem Nasera, w Dolnej Nubii, około 300 km na południe od Asuanu. W starożytności miasto rozwijało się prężnie dzięki znajdującym się w okolicy pokładom sjenitu (czerwonego granitu), miedzi i kamieni szlachetnych..

 W Abu Simbel znajduje się kompleks świątynny złożony z dwóch świątyń zbudowanych przez Ramzesa II. Świątynie zbudowano w XIII wiek p.n.e., prawdopodobnie w latach 1274-1250 p.n.e., w czasie panowania faraona Ramzesa II. Miała ona ukazywać potęgę Egiptu przybyszom z Nubii, a zostały odkryte w 1813 roku przez szwajcarskiego podróżnika Johanna Ludwiga Burckhardta, a w roku 1817 odkopane z piasków i zbadane przez Giovanni Battista Belzoniego.

Po decyzji o spiętrzeniu Nilu, zdecydowano się na przetransportowanie budowli i ponowne jej złożenie w bezpiecznym miejscu. Wkrótce na przygotowanym składowisku znalazło się 807 metrów bloków z głównej świątyni i 235 metrów z mniejszej, a do tego prawie 7000 bloków skalnych obramowujących obie świątynie. Przenoszenie zakończono w 1966 roku, a miejsce gdzie znajdowały się świątynie od dawna było zalane.

Przed świątynią główną są umieszczone cztery siedzące postacie faraona. Wewnątrz znajduje się jeszcze osiem jego posągów. Świątynia wykuta jest w skale na głębokości 60 metrów, a jej pomieszczenia są zdobione drogocennymi malowidłami ściennymi i reliefami. Fasadę mniejszą zdobią po trzy 10-metrowe posągi faraona i jego małżonki Nefertari.

Wielka świątynia w Abu Simbel została poświęcona bogom słońca Amonowi-Re i Re-Horachte oraz bogu sztuki i rzemiosł Ptahowi. Tworzyła ona rozległy kompleks, wchodzący nawet 56 m w głąb skały. W rzeczywistości jednak, jej wejścia strzegą cztery olbrzymie posągi Ramzesa II. Kolosy o wysokości 20 m, podpierając ścianę fasady, świadczą o potędze króla. Między nogami tych posągów znajdują się kolejne, tym razem członków rodziny Ramzesa – jego matki Tuji, żony Nefertari oraz jego synów i córek.

Wykonane wewnątrz pierwszej komnaty dekoracje to reliefy upamiętniające walki Ramzesa II w bitwie pod Kadesz. Znajdują się tam również wizerunki bóstw, którym poświęcono świątynię oraz Ramzesa.

Do ciekawostek związanych z Wielką Świątynią należy zjawisko zachodzące dwa razy w roku, 19 lutego i 21 października wschodzące słońce oświetla wizerunek Amona-Ra i Ramzesa, po chwili także Re-Horachte. Jedynie wizerunek Ptaha nigdy nie jest oświetlony promieniami słońca – jak przystało na bóstwo ciemności. Po przeniesieniu świątyni udało się zachować to zjawisko, choć niestety przesunięte o 1 dzień.