Do 2006r, w którym została otwarta w 2006r kolej do Tybetu najwyżej położonym szlakiem kolejowym była trasa andyjskiej kolei w Peru, zaprojektowana przez Polaka – Ernesta Malinowskiego. Aktualnie miano najwyższej kolei świata przypada arcydziełu sztuki inżynierskiej komunistycznych Chin.
Na szlaku tym znajduje się 30 stacji kolejowych, a jego długość wynosi 1 895 km. Na jego trasie znajduje się również najwyżej położony tunel kolejowy na świecie na wysokości 4905 m n.p.m., ma on długość 1338 metrów. Ponad 80% całej trasy znajduje się na poziomie wyższym niż 4000 m n.p.m., a 550 km znajduje się w strefie wiecznej zmarzliny.
 |
Jej tajanie powoduje osiadanie gruntu, co niszczy budowlę. Dlatego największym wyzwaniem w czasie budowy było utrzymanie w czasie prac budowlanych niestopionej zmarzliny i zapobieżenie temu w czasie eksploatacji kolei. Wymaga to jej izolacji od dopływu ciepła. Taką funkcję na większość trasy spełniają wysokie nasypy, w dużej części zbudowane z kamieni, pomiędzy którymi uwięzione powietrze pełni funkcję izolatora.
Najwyższy punkt trasy jest na wysokości 5072m n.p.m. a tory przebiegają tu przez przełęcz Tanggula. To właśnie tu rozpoczyna swój bieg trzecia co do wielkości rzeka świata - Jangcy.
W celu uniknięcia choroby wysokogórskiej pasażerów, na trasie kursują specjalnie zaprojektowane wagony - do przedziałów tłoczone jest powietrze o składzie i ciśnieniu jak na nizinach. Okna pociągu nie otwierają się, żeby nie wpuszczać rozrzedzonego górskiego powietrza z zewnątrz. Mają podwójne szyby, które chronią przed promieniowaniem ultrafioletowym – znacznie wyższym niż na nizinach. Poza tym w każdym pociągu jedzie lekarz i pielęgniarka.
 |
Prędkość pociągu: 100-120 km/godz.
Podróż z Pekinu do Lhasy zajmuje 47 godzin i 28 minut.
